Κρυφά να φύγεις.
Να μην ακούω πια τα βήματα σου.
Μόνο την έξω πόρτα
κι' ενα τελευταίο αντίο.
Φύγε
και θα κλείσω εγώ το φως
του έρωτα μας.
Τότε να ξέρεις,
πως θα κοιμάμαι ήσυχη.
Κι' αν ξαγρυπνώ,
είναι που με τρομάζει
αυτή η μοναξιά μου.
Κρυφά να φύγεις
και να είσαι πάντοτε κατειλημμένος.
Για να μη σε ψάξω ποτέ ξανά.
Φύγε
κι' εγώ σου υπόσχομαι
πως θα σε κοιτάζω, κρυφά.
της Παναγιώτας Γιώτη
Μερικά λόγια για την ποιήτρια
Η Παναγιώτα Γιώτη ζει σε μια επαρχία, στα Ιωάννινα. Γεννήθηκε μια μέρα του Δεκέμβρη του έτους 2002. Ασχολείται με την αισθητική και τα τελευταία χρόνια, γράφει ποιήματα. Της αρέσει να γράφει σε όλες τις στιγμές της ζωής της, αλλά περισσότερο, όταν νιώθει λυπημένη. Όπως λέει «όταν νιώθεις έτσι, σίγουρα έχεις πολλά να πεις στο χαρτί». Ένα από τα πιο σημαντικά όνειρα της, είναι να μη πάψει ποτέ να ονειρεύεται.
