Άπειρες ευκαιρίες δώσαμε,
άπειρα αντικλείδια μοιράσαμε,
τις
ίδιες πόρτες γι’ ακόμα μια φορά ν’
ανοίξουμε.
Πόρτες που στον εαυτό μας
υποσχόμασταν ότι οριστικά θα
κλείναμε
αλλά να που εμπρός τους
βρεθήκαμε ξανά.
Καινούργιες
διεξόδους ψάχναμε και καινούργιες
λεωφόρους να διασχίσουμε.
Ίδιες κατευθύνσεις αναζητούσαμε
βλέπεις
αλλά σε διαφορετικούς δρόμους.
Ίδιους προορισμούς
χαράζαμε στους χάρτες μας
και όνειρα παραμυθένια κάναμε.
Πιστεύαμε πως
όλα ήταν καλοσχεδιασμένα
αλλά
ξεχάσαμε μια βασική λεπτομέρεια να
ορίσουμε: τη διαδρομή.
Δεν έφτανε να
βρούμε τον προορισμό
αλλά έπρεπε να
δούμε και τη διαδρομή,
να σχηματίσουμε με την άκρη των
δαχτύλων μας δρόμους,
θάλασσες,
ερήμους που θα διασχίζαμε πιασμένοι
χέρι-χέρι
με σύμμαχο την αγάπη που
νομίζαμε ότι είχαμε βαθιά ριζωμένη
στα έγκατα της ψυχής μας.
Βασική λεπτομέρεια
που κανένας από τους
δυο μας δεν θέλησε να δει.
Λεπτομέρεια
που θα καθόριζε τα
εμπόδια που θα υψώνονταν εμπρός μας,
τα σκληροτράχηλα μονοπάτια που
θα διαβαίναμε,
τ' αγκάθια που με
δύναμη θα βγάζαμε απ’ την καρδιά ο
ένας του άλλου,
τις ανοιχτές πληγές
που θα γιατρεύαμε μόνο με μια
αγκαλιά.
Αγκαλιά!
Πόσες μοιράσαμε άραγε;
Πόσες απ’ αυτές νιώσαμε;
Πόσες απ’ αυτές μας έφεραν
πραγματικά κοντά;
Άπιαστο όνειρο οι ζωές μας,
αγώνα κάνουμε να τις
φέρουμε κοντά.
Άραγε θ’ αντέξουμε
ή
τα κύματα θα μας ξεβράσουν σ’ άλλες
ακτές;
Κανείς δεν ξέρει την απάντηση,
δεν χαράξαμε βλέπεις τη διαδρομή μας.
Ξέρεις τι κάναμε;
Ταμπέλες στο δρόμο ψάχναμε τον
δρόμο για να βρούμε,
έτοιμες και χιλιογραμμένες συνταγές
αγάπης
γυρεύαμε
μήπως και καταφέρουμε να
σώσουμε ό,τι μπορούμε,
σε βιβλία
ψάχναμε της αγάπης την απάντηση να
βρούμε,
μα οι προσπάθειές μας
πέφτανε στο κενό.
Στο σκάκι της αγάπης μονάχοι μας
μείναμε
κι ακόμα δύο τρία μικρά πιόνια.
Κοιτάζεις με
περιέργεια τα μικρά πιόνια,
κάτι σου θυμίζουν.
Είναι τα όνειρά μας,
οι προσδοκίες μας,
οι αναμνήσεις μας.
Νομίζαμε ότι ήμασταν συμπαίκτες σ’
ετούτη την παρτίδα.
Νόμιζα ότι ήμουν για
'σένα το πιόνι της λευκής
βασίλισσας
κι εσύ ο λευκός βασιλιάς
αλλά
αποδείχτηκε ότι ήμασταν δύο πολύ
ικανοί αντίπαλοι με δεξιότητες
καταστροφής.
Οι δυο μας μείναμε στο τέλος,
εμείς και οι χαμένες μας ελπίδες,
τα χαμένα σχέδια που μαζί κάναμε,
οι χαμένες ευκαιρίες μας.
Βλέπεις;
Στεκόμαστε απέναντι ο ένας
απ’ τον άλλον και τρόπους διαφυγής ψάχνουμε.
Δεν είσαι δίπλα μου
και δεν είμαι δίπλα σου.
Νικητής είναι αυτός
που θα γκρεμίσει τις ασπίδες
προστασίας του άλλου,
αυτός που θα
γκρεμίσει τα όνειρα του άλλου,
αυτός
που η ματιά του θα ‘ναι πιο κοφτερή
από την λεπίδα.
Αντέχεις;
Ηττημένος αυτός που θα πει τη λέξη «Σ’ αγαπώ».
Μην φοβηθείς,
πάρε μου όλα τα πιόνια,
δεν έχω να χάσω κάτι.
Πάρε όσα
κάστρα,
άλογα
και βασιλιάδες θέλεις.
Κι αν δεν σ’ αρέσει αυτή η παρτίδα
κι αυτό το παιχνίδι έχω να σου
προτείνω
ένα άλλο, καλύτερο,
που σου ταιριάζει,
το κρυφτό!
Ήξερες να κρύβεσαι
και να ελίσσεσαι με μεγάλη
δεξιοτεχνία,
ήσουν πολύ καλός σ’ αυτό.
Δεν φοβάμαι να χάσω από 'σένα,
Κατάματα σε κοιτάζω και χαμογελάω.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί όσες φορές και να πέσω
από 'σένα θα γελάω και με
περισσότερη
δύναμη θα σηκώνομαι.
Περιμένω μ’ απόθεμα χαράς
τη στιγμή που θα φυσήξω και θα
πέσεις.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί με την πρώτη φορά που θα
πέσεις
δεν θα συνεχίσεις,
αυτή είναι και η
διαφορά μας.
Ρουά Ματ!
Μ.Μ.
Εκπαιδευτικός
Τα δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στη Google
