Άσπρο κρεβάτι

Αποτυπώματα αγάπης σ’ ένα άσπρο κρεβάτι

Αγκαλιές από έρωτα δοσμένες

σ’ ένα σεντόνι μ’ ένα δάκρυ

Χαμόγελα, βλέμματα σαν παράξενοι ήχοι μες στο σκοτάδι, θα 'λεγες

Κάθε φιλί, κάθε χάδι στα κορμιά μας μια λέξη

σαν ολοκληρώνεται αργά-αργά η μέθεξη

Κι όταν τα κορμιά χωριστά

βγαίνει απ’ την ένωση τ’ άθροισμα

Σαν το σώμα φωνάζει

από έρωτα κοχλάζει

Μέρες και νύχτες μακριά

Σαν ακούγεται μια νότα απελπισίας στη καρδιά

Κοίτα πως σε ζητά σ’ εκείνο τ’ άσπρο κρεβάτι

σαν πλοίο δίχως κατάρτι

Μια κραυγή μες στο σκοτάδι

Είναι τ’ όνομά σου

Μόνο τούτο  η καρδιά αναγνωρίζει

Φωτογραφίες τώρα πια οι στιγμές στο άσπρο κρεβάτι,

μια ανάμνηση

που γεμίζει το σώμα με μιαν απερίγραπτη αίσθηση

«Δεν θα σ’ αφήσω», είχες πει

μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη

σε μιαν ανολοκλήρωτη στιγμή.

Κωνσταντίνος Ν. Μαντζίκος

Εκπαιδευτικός Π.Ε.61-Συγγραφέας

Τα δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στην σελίδα Lordpoems