Κόβω τις μέρες μου, στη μέση.
Κι' έτσι ζω.
Οι ολόκληρες μέρες,
πάντοτε με έβρισκαν λυπημένη.
Μ' ενα αίσθημα έντονης ανάσας
στο τέλος της μέρας
και λόγια μισά.
Με την ελπίδα φυγής
και την ανάγκη
για μια νέα ζωή.
Ζω, μισές μέρες.
Με το γνωστό αίσθημα της λύπης.
Έπειτα, μελαγχολώ.
της Παναγιώτας Γιώτη
Μερικά λόγια για την ποιήτρια
Η Παναγιώτα Γιώτη ζει σε μια επαρχία, στα Ιωάννινα. Γεννήθηκε μια μέρα του Δεκέμβρη του έτους 2002. Ασχολείται με την αισθητική και τα τελευταία χρόνια, γράφει ποιήματα. Της αρέσει να γράφει σε όλες τις στιγμές της ζωής της, αλλά περισσότερο, όταν νιώθει λυπημένη. Όπως λέει «όταν νιώθεις έτσι, σίγουρα έχεις πολλά να πεις στο χαρτί». Ένα από τα πιο σημαντικά όνειρα της, είναι να μη πάψει ποτέ να ονειρεύεται.
