Ο συγγραφέας του Αστυνομικού Μυθιστορήματος "Ο Παραμυθάς", Γιάννης Παπουλής έδωσε μια όμορφη συνέντευξη στην ομάδα του Sciencart.
Τι σας
παρακίνησε να ασχοληθείτε με την συγγραφή;
Κυρίως η περιέργειά μου να ανακαλύψω νέους κόσμους.
Θεωρώ πως το να γράψεις ειδικά αστυνομικό μυθιστόρημα είναι μια προσωπική
δοκιμασία, γιατί οφείλεις να είσαι συνεπής προς τον αναγνώστη και στην πλοκή,
ώστε να μην υπάρχουν «κενά».
Τι
σημαίνει για εσάς η συγγραφή βιβλίων;
Αποτελεί ένα τρόπο έκφρασης, γιατί πέρα απ’ το κυνήγι
των δολοφόνων, μπορώ να χρησιμοποιήσω τα πρόσωπά της ιστορίας για να παρατηρήσω
καταστάσεις, να κρίνω, να περάσω μηνύματα αλλά κυρίως να εκφράσω κάποιες
σκέψεις μου, που διαφορετικά ίσως να μην μπορούσα. Χρησιμοποιώντας το προσωπείο
των ηρώων μου, μπορώ να είμαι ελεύθερος, αν και συχνά υπενθυμίζω στον εαυτό μου
να κρατάει αποστάσεις, ώστε να είμαι δίκαιος μαζί τους.
Ποιο είδος
βιβλίου προτιμάτε και γιατί;
Προφανώς το αστυνομικό, γιατί θεωρώ ότι είναι
σύγχρονο, μπορείς να μάθεις αλλά και να ακονίσεις κάπως και το μυαλό σου στην
προσπάθειά σου να κυνηγήσεις ένα δολοφόνο και να εξιχνιάσεις ένα έγκλημα.
Ποιος συγγραφέας
αποτελεί για εσάς πρότυπο;
Ο Jo Nesbο. Νομίζω ότι με αντιγράφει! Επίσης η Gillian Flynn, την βρίσκω πολύ εύστροφη
και γοητευτικά γοητευτική.
Ποιες
είναι οι μελλοντικές φιλοδοξίες σας ως συγγραφέας;
Θα ήθελα να καταθέσω όσο περισσότερο ποιοτικό έργο
μπορώ στο χώρο αυτό, το οποίο θα κάνει πρώτα εμένα χαρούμενο και μετά τους
αναγνώστες. Όσα κολακευτικά σχόλια και να ακούσω για ένα έργο μου, δε με
αγγίζουν, αν εγώ δε νιώσω ότι έχω φτάσει στο δικό μου «τέλειο». Εάν έρθω όμως
στο εγγύς μέλλον θα ήθελα να σημειώσει «Ο Παραμυθάς» μια αξιόλογη πορεία και να
συνεχίσω με τη συγγραφή του δεύτερου μου βιβλίου, με τον ίδιο πρωταγωνιστή, τον
ντετέκτιβ Μακέι.
Ποιο είναι
το μεγαλύτερο όνειρό σας ως συγγραφέας;
Να περπατάω μια μέρα στη θάλασσα και να τους βλέπω
όλους να κρατάνε τα βιβλία μου στο χέρι!
Το βιβλίο
σας με τίτλο «Ο Παραμυθάς», τι πλοκή έχει;
Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο
παρακολουθεί την προσπάθεια ενός ντετέκτιβ του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, να
εξιχνιάσει μια σειρά φόνων που έγιναν στο Εδιμβούργο. Εσύ πρέπει να ανακαλύψεις
το γιατί σκοτώνει και πολλά άλλα γιατί. Πρόκειται για μια ανορθόδοξη εκδοχή
ενός παραμυθιού, που απλώς... σκοτώνει! Φυσικά, η υπόθεση έχει βασικό άξονα την
ελληνική μυθολογία και δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο γιατί κινδυνεύω να την
εκθέσω. Βέβαια ένας παράλληλος άξονας, είναι η ζωή του ίδιου του πρωταγωνιστή,
Ίαν Μακέι, με την άστατη ψυχοσύνθεση και την υπερ-άστατη ερωτική ζωή, τα οποία
τον κάνουν να υποφέρει, αλλά γοητεύουν κιόλας.
Υπάρχει
κάποιο κοινωνικό μήνυμα που θέλατε να μεταδώσετε μέσα από το συγκεκριμένο
βιβλίο;
Πολλά. Το βιβλίο είναι ενάντια στο έγκλημα και τα
πρόσωπα παλεύουν διαρκώς ανάμεσα στο άδικο και στο δίκαιο, στο σωστό και στο
λάθος. Είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, με τα καλά και τα κακά τους, επομένως
μόνο και μόνο η συμπεριφορά τους, η στάση τους στη ζωή, οι ενδόμυχες σκέψεις
τους, οι αποφάσεις τους, τα διλήμματα τους, οι φοβίες τους, μπορούν εύκολα να
εξάγουν ηθικά διδάγματα. Ιδανικά, το δίκαιο πάντα επικρατεί, αλλά αυτό θα στο
αφήσω για έκπληξη, αν όντως συμβαίνει δηλαδή στον Παραμυθά, για να το
διαβάσεις.
Τι σας
παρακίνησε να γράψετε αυτό το βιβλίο ;
Όπως έχω πει ξανά σε άλλη συνέντευξή μου, ήταν
απόρροια ενός πληκτικού καλοκαιριού, γεμάτου με ελεύθερο χρόνο και κατάθλιψη.
Θεωρώ πως ήταν εκρηκτικός συνδυασμός για να με οδηγήσει στο γράψιμο! Βέβαια,
συνέβαλε και το ταξίδι μου στο Εδιμβούργου, το οποίο ενίσχυσε κι άλλο την
πεποίθησή μου ότι πρέπει να γράψω για εκείνη τη σκοτεινή πόλη!
Πώς θα
χαρακτηρίζατε τη συνεργασία σας με τον εκδοτικό οίκο «Ελκυστής»;
Μέχρι στιγμής άψογη. Υπάρχει συνεννόηση, θέτουμε
ρεαλιστικούς στόχους και μου αρέσει το ότι έχω άποψη και εισακούγεται τις
περισσότερες φορές!
Ποια
συναισθήματα βιώσατε όταν πιάσατε στα χέρια σας το βιβλίο σας για πρώτη φορά;
Νεύρα! Ήταν μια μέρα πολύ πιεστική και όταν το κράτησα
είπα «Τώρα, τι κάνουμε;». Πέρα απ’ την πλάκα, εκείνη η στιγμή ήταν πολύ
σημαντική για μένα, γιατί έβλεπα ένα από τα όνειρά μου να παίρνει σάρκα και
οστά!
Σε ποια
εποχή πιστεύετε ότι βρίσκεται η Αστυνομική Λογοτεχνία;
Σε πολύ καλό σημείο. Θεωρώ πως ειδικά στην Ελλάδα και
στην Κύπρο, υπάρχει αρκετός χώρος για αστυνομικό, καθώς πρόκειται για ένα είδος
που πολύ πρόσφατα άρχισε να ακμάζει στις χώρες αυτές και φυσικά, ένα είδος στο
οποίο οι Έλληνες συγγραφείς είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού!
Τουλάχιστον οι γνωστοί. Εμένα με ενοχλεί πάντως απίστευτα που ενώ θεωρητικά
έχουμε πολλούς Έλληνες συγγραφείς αστυνομικής Λογοτεχνίας, εντούτοις οι
περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι, κινούνται στις σίγουρες επιλογές, δηλαδή
μετάφραση ενός ξένου!
Πιστεύετε
ότι ο κόσμος εκτιμάει την Αστυνομική Λογοτεχνία σήμερα;
Όχι όσο θα έπρεπε. Χρειάζεται καιρός μέχρι να
συνηθίσουν το είδος, που μοιάζει λίγο ξενόφερτο και ξενίζει για τα δικά μας
αναγνώσματα! Για παράδειγμα, όταν άκουσε ο ευρύτερος κύκλος μου ότι έγραψα
αστυνομικό, νόμιζαν ότι είμαι δολοφόνος και είπα να γράψω τις εμπειρίες μου!
Ειδικά αν σκεφτείς ότι είμαι και Φιλόλογος, κάνει τρομερή αντίφαση, αφού θα
ανέμεναν από μενα να γράψω για παράδειγμα ποίηση ή Ιστορική Λογοτεχνία. Στην
πορεία κατάλαβαν, όσοι το διάβασαν, την αξία του είδους, που είναι τόσο
ευφάνταστο, τόσο σύγχρονο, τόσο μυστηριώδες, που σχεδόν σε κρατάει ξύπνιο για
να τελειώσεις το βιβλίο που άρχισες προ λίγου!
Τι
πιστεύετε ότι πρέπει να χαρακτηρίζει έναν συγγραφέα;
Για εμένα το άλφα και το ωμέγα είναι η προσωπικότητα.
Θεωρώ πως αποτυπώνεται στο χαρτί! Ένας συγγραφέας πρέπει να είναι φυσικά
οξυδερκής και να αφουγκράζεται όχι μόνο τα δικά του θέλω, αλλά και των
αναγνωστών.
Πώς θα
περιγράφατε τον εαυτό σας με τρεις λέξεις;
Έξυπνος, Κούκλος, Τέλειος. Να σημειώσω πως τα κριτήρια
μου ήταν καθαρά αντικειμενικά! :-)
Οι
κριτικές στο βιβλίο σας τι αντίκτυπο έχουν σε εσάς και πώς τις αντιμετωπίζετε;
Έμαθα να ακούω, ειδικά από ανθρώπους που έχουν κάτι να
πουν. Οπότε, δεν με πληγώνει η κριτική, αντιθέτως, την επιδιώκω κιόλας, γιατί
μέσα απ’ αυτή εξελίσσομαι και πεισμώνω παραπάνω. Άλλωστε ουδείς τέλειος (ουπς
έρχομαι σε αντίφαση με την προηγούμενη ερώτηση ε; χαχαχα). Βέβαια όταν
καταλαβαίνω πως η κριτική είναι κακεντρεχής, τότε απλώς κλείνω τ’ αυτιά μου και
σιγομουρμουρίζω «λα λα λα λα»!
Τι μήνυμα
θα θέλατε να δώσετε στους αναγνώστες σας;
Θα ήθελα να μου στείλετε τις κριτικές σας στο www.giannispapoulis.net και να μείνετε
συντονισμένοι, γιατί έρχεται το επόμενο... σε 7-8 χρόνια περίπου! :-)
Σας ευχαριστούμε πολύ κ. Παπουλή για την όμορφη συνέντευξη που μας δώσατε και σας ευχόμαστε πάντα επιτυχίες!!!
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Γιάννης Παπουλής γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1986 στην Κύπρο. Σπούδασε φιλόλογος στο Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας Ιωαννίνων και Διεθνείς Σχέσεις στο Νόττινχαμ της Αγγλίας. Η αγάπη του για το μυστήριο και τις αστυνομικές σειρές, καθώς και η ιδιότητα του ως εκπαιδευτικός, αποτέλεσαν εκρηκτικό συνδυασμό για τη γέννηση του αστυνομικού μυθιστορήματος με τίτλο «Ο ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ». Ο συγγραφέας ζει μόνιμα πια στην Κύπρο και εργάζεται στο χώρο της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.
Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από τις Εκδόσεις Ελκυστής στον ακόλουθο σύνδεσμο:
