Το άρωμα σου

Τι κι αν έξω είναι φθινόπωρο...

...Άνοιξη... Χειμώνας...

Μυρίζω ακόμη τ' άρωμα σου...

Μεθυστικό...

... Ελκυστικό...

Φυλακισμένος με τη σκέψη σ' αυτό...

Σε πλήρη ακινησία καθώς από χιλιόμετρα αναδύεται η μυρωδιά του...

...Ματαίως...

Να μη μπορώ σε κάποιον να το εξηγήσω...

Άγνωστη η προέλευση της μυρωδιάς του...

...τόσο... τόσο... τόσο...

...να ξεμένω από λέξεις...

Να παραμένω λεπτό προς λεπτό σκεπτικός...

.... μακάρι να 'ξερα ποιο είναι το χρώμα του...

... μακάρι... μακάρι...

Τι δύσκολο που 'ναι αγαπημένη μου...!

Όσα ποιήματα κι αν γραφούν...

...δεν υπάρχει τίποτα που να σε περιγράψει...

Δεν υπάρχει...

... μακάρι να 'ξερα το γιατί...

...ίσως επειδή μονάχα όταν σε κοιτώ...

...όταν μυρίζω τ' άρωμα σου... μπορώ...ναι μπορώ με δύο λέξεις...

...που σε αντιπροσωπεύουν να σε περιγράψω...

Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό...

Είσαι στο χρώμα του λυσίανθου...

... μοναδικό... μαγικό...

...μα τ' άρωμα σου απλά σπάνιο...

Τόσο...όσο... μονάχα απερίγραπτο...

...τόσο που με φέρνει σε μια κατάσταση...

...μια κατάσταση μόνιμης τρέλας θα 'λεγα...

Ξέμεινα από λέξεις...

Μα φίλησε με...

Ίσως βρω την κατάλληλη λέξη...

...ίσως βρω την απάντηση...

Ίσως...ίσως... αγαπημένη μου...!

Κωνσταντίνος Μαντζίκος 

Τα δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στη Google