Άχρωμη ζωή

Σαν βασανισμένη καρδιά

σε κρεβάτι δίχως συντροφιά

είδα τ' όνειρο αυτό

Κάποια σκοτεινή, ανίκητη

στο μονοπάτι του αγνώστου δύναμη

Αφημένος της μοίρας στο σκοπό

Καρδιά δίχως γιατρειά

Στου χρόνου αιφνίδια βιασύνη

Συναίσθημα ατέρμονο στη ψυχή

Στα χέρια βαριά η ευθύνη

Ατμόσφαιρα αμήχανη

και στερεύει του έρωτος μου το μελάνι

Σκέψεις, συναισθήματα

σαν ηλεκτρισμός, θα 'λεγες, στην ατμόσφαιρα

Αγάπη συναίσθημα υπέρτατο

Οράματα θλιβερά

Ανολοκλήρωτα ποιήματα

Τα φιλιά σου πάθος βαθύτατο

Για ποιον απροσδόκητο έρωτα

Για ποιες  άτολμες στιγμές

η καρδιά χτυπά άφοβα

για λίγες φευγαλέες ματιές

μέσα σ' άχρωμες σιωπές. 

Κωνσταντίνος Ν. Μαντζίκος

Εκπαιδευτικός ΠΕ 61-Συγγραφέας

Τα δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στη Google